v.Telgter Spreng Tollers               

      Nova Scotia Duck Tolling Retrievers

 

  

Telgter Spreng 

  

Even  voorstellen

Nieuws

Onze honden

Fokken

Gezondheid

Pups

Foto's

Rasstandaard

Tollertips

Contact 

Gastenboek  

 

 

 

 

 

 

 

 

Bevallingsverslag pups Molly x Cowboy     ~~    geboren op 29-10-2014

 

 

Op dinsdag 28 oktober merken we aan Molly dat ze wat onrustiger wordt. Ze wil maar naar buiten en eenmaal daar, wil ze maar één ding........................kuilen graven. Af en toe is ze ook wat hijgerig en ze eet met lange tanden, iets wat voor Molly niet gebruikelijk is. n de loop van de avond is het wel duidelijk dat de bevalling echt aanstaande is. De keuken is eerder deze week al omgebouwd tot kraamkamer, het vouwbed voor mij wordt alvast klaargezet. Deze eerste fase kan snel gaan, maar ook nog een paar uur duren. Ik besluit op tijd naar bed te gaan, want verwacht een gebroken nacht. De wekker staat op 2.00 uur, om dan even te kijken hoe de stand van zaken is. Eenmaal om 2 uur beneden het duidelijk dat de bevalling echt doorzet. Molly hijgt veel en is heel rusteloos.

  

Ik besluit beneden te blijven en krijg al gauw gezelschap van Hélène(eigenaresse van Molly's moeder Jitta en hopelijk ook van een dochter van Molly). Ook Molly's vrouwtje Baukje wordt rond 4 uur opgebeld, nu de bevalling echt gaat doorzetten.  Ook de andere honden komen er gezellig bij zitten, Molly vindt het allemaal goed

  

Voor Molly is het heel fijn om deze 3 voor haar erg bekende personen bij zich te hebben en ze valt ook af en toe nog even in slaap. Ook als ze slaapt is het goed te zien aan de ademhaling, dat Molly's lichaam hard aan het werk is.

  

We bereiden ons voor op een bevalling in de loop van de ochtend. Rond 11.30  uur zien we de eerste persweeën en niet lang daarna ook de vruchtblaas verschijnen, waarin de eerste pup zich bevind.

  

 Tot dan toe is alles probleemloos verlopen, maar niet lang daarna is het duidelijk dat de boel stagneert.  Er komt niet meer dan een vruchtblaas en Molly's weeën nemen af en ze is overduidelijk vermoeid. Ik besluit telefonisch te overleggen met de dierenarts en naar aanleiding van mijn verhaal is het advies om met Molly naar de praktijk te komen. Daar wordt Molly onderzocht en krijgt ze eerst een injectie om de weeën te stimuleren. We krijgen een plekje in een rustige kamer om daar af  te wachten, of de bevalling toch weer op gang komt. In de daarop volgende 30 minuten krijgt Molly wel weer persweeën, maar er wordt helaas geen pup geboren. Na een hernieuwd inwendig onderzoek, wordt besloten tot een sectio( keizersnede). Er zit een pup vast en die kan er op natuurlijk weg echt niet uit. Alle voorbereidingen worden  getroffen en niet veel later krijgt Molly een roesje en een plaatselijk verdoving, wordt haar buik geschoren en mogen we met haar mee naar de operatiekamer waar ze op tafel wordt geïnstalleerd.

  

Nadat haar buik is gedesinfecteerd  en Molly met groene doeken is afgedekt, kan de operatie beginnen

Al gauw wordt daarna de eerste pup geboren..........een teefje

  

Nu wordt ook duidelijk waarom de bevalling stagneerde. En pup in stuitligging met de achterpoten in spagaat, zit volledig klem in de baarmoederuitgang en sluit de boel helemaal af. Helaas wordt dit reutje levenloos geboren. Er wordt nog van alles geprobeerd om hem op gang te helpen, maar dat mocht niet baten

Zo jammer, een gaaf pupje, maar helaas heeft hij het niet gered

Al snel volgen nog 1 reutje en 2 teefjes, die na uitzuigen en afdrogen goed van zich laten horen en even bij mogen komen is een warmtekastje

  

Terwijl de ene dierenarts bezig is om Molly's buik dicht te maken, worden de 4 pups door een andere dierenarts nagekeken en gezond verklaard. Als alles klaar is mogen Molly en haar pups weer even op een rustig plekje in de praktijk bijkomen en met elkaar kennismaken. Amper van de operatietafel af, reageert Molly al op de geluidjes van haar pups en ze heeft dan ook geen moment stimulans nodig om ze te gaan verzorgen

 

We krijgen nog wat adviezen en instructies mee en een uutje later gaan we met Molly en haar 4 pups naar huis.

Het was een hele ervaring om bij de keizersnede te mogen zijn. Dit is mijn 10e nest als fokker en natuurlijk had ik veel liever een natuurlijke bevalling gehad, maar wat heb ik weer veel geleerd van deze geboorte.

Iedere keer is zo'n werpkist met moeder en pups weer een wonder.

                                                                                                                   

 

copyright: M.C.Wentink-Keemink

 

  

 

 

.